FAQ
Emotionele zaken
Naar een coach gaan kan op voorhand veel twijfel of zelfs angstgevoelens geven.
'Durf ik het wel? Moet ik naar een coach of toch een psycholoog? Gaat zij me wel begrijpen? Ik wil niet huilen, hoe moet dat dan?' Een greep uit de vele vragen waar je zomaar mee rond kan blijven lopen...
Daarom benoem ik een aantal van die gedachtegangen en emoties waar jij je zorgen om zou kunnen maken. En staat het jouwe er niet bij? Onder het tabblad overig kun je jouw vraag aan me stellen.
Ik werk veel met mensen die zichzelf herkennen in het hoogsensitieve en/of het hoogbegaafde. Het is geen vereiste, want het gaat in de eerste plaats om pleasen en aanpassen. Het belangrijkste is dus dat je daarmee aan de slag wilt. En dat wij een klik hebben.
In de intake komen we er vanzelf achter of jouw ervaringen vallen onder please gedrag. Jezelf wegcijferen, de ander altijd een plezier willen doen, moeite met nee zeggen, je eigen behoeftes niet goed kennen of er niet naar handelen, conflicten uit de weg gaan... het zijn allemaal kenmerken. Je kunt ook meer lezen over Fawn als traumaresponse om er meer over te leren. Vroeg kinderlijk trauma kan het pleasen nog verder hebben aangezet. Het is een onbewuste reactie van jouw zenuwstelsel om je te helpen omgaan met spanningen, gevaar, mentaal en emotioneel onvelige situaties. Als je je herkent in kenmerken van een pleaser, en je wilt daarin het patroon doorbreken dan is dat precies wat je hier bij mij kan komen doen.
Voor mij is het pleasen zoveel meer dan jezelf wegcijferen en de ander op de voorgrond zetten. Stel dat je zowel autonoom leert zijn en je daarnaast de pleaser in jou kunt in gaan zetten als je daar zelf zin in hebt... Het verschil is dat jij dan de regie erover hebt, in plaats van de pleaser die vanzelfsprekend steeds het stuur overneemt zodra er spanning of gevaar dreigt. De hele beleving van het pleasen zal veranderen, door het toevoegen van autonomie en zelfzorg. Ervan afkomen hoeft dus niet: je leert er autonomie naast zetten en je leert regie te krijgen over je pleaser.
Ik ben het wel gewend. Ik praatte vroeger zelf ook niet makkelijk. Ik liet anderen praten ;-) Wanneer je in een intake met mij voelt dat ik te vertrouwen ben en dat jij je op je gemak begint te voelen, dan komen de woorden vaak ook vanzelf. Mijn ervaring is dat het ontzettend belangrijk is met wie je praat: als jij je gehoord en gezien voelt, dan volgt jouw verhaal ook. Zodra je merkt dat je je slechter voelt door wat iemand zegt of zelfs hoe iemand zich gedraagt: neem dit dan serieus en zoek iemand anders. Niet makkelijk praten is vooral een signaal dat het je vroeger wellicht ontnomen is om vrijuit te praten of dat je ervoor gestraft werd als je het wel deed. De stap om het toch aan te gaan en het te willen proberen is dus bijzonder moedig. En geloof me, ik heb het zelf ook opnieuw moeten leren. Met name de pleaser, die anderen op de eerste plaats zet, is gewend weinig over zichzelf te praten. Is voor mij dus heel logisch, heel normaal en ik help je erbij.
Huilen is een manier van je lijf om spanning / stress los te laten. Maar ik hoor van veel cliënten dat ze juist stress krijgen van het idee dat ze gaan huilen. Dit kan ook al heel snel een verband zijn met het verleden: hoe werd er met jouw emoties omgegaan? Hoe ging je er zelf mee om? Hoeveel ruimte kregen jouw emoties?
De Voice Dialogue methodiek waar ik mee werk heeft hier op een bijzondere manier ruimte voor. Iemand in jou, vaak het deel in jou die in het verleden nare ervaringen heeft moeten doorstaan, is daar verdrietig over. We stoppen dit weg om talloze redenen. We willen er niet in verzuipen, we hebben er geen zin in, het is hartstikke vermoeiend...
Het is hartstikke menselijk dat we pijn willen vermijden en al helemaal als we al heel lang die pijn met ons meedragen. Ik wil jou juist graag helpen om voorzichtig en op jouw tempo naar die pijn te kijken, om te achterhalen wat nodig is om het verdriet te verwerken.
We kunnen, als jij dit wilt, ook afspraken maken over hoe we ermee omgaan als je voelt dat je moet huilen. Ik ga hier heel respectvol mee om. Voorkomen kunnen we het waarschijnlijk niet, maar we kunnen er wel op anticiperen.
Dit kan natuurlijk gebeuren. Dat er een pijn geraakt wordt, waardoor je NU de deur uit wilt rennen. Als het je lukt dit te benoemen naar mij (voor zover ik dat niet zelf al doorheb en benoem!), en we het er even over hebben: dan mag jij wat mij betreft daadwerkelijk de deur uit.
Heel praktisch gezien koop jij in je traject een aantal uren in en als er tijd overblijft in een sessie (bijvoorbeeld omdat je vol raakt en het genoeg is) dan schuift die tijd gewoon mee. Ik weet namelijk hoe belangrijk het is om te leren luisteren naar je eigen gevoel. Juist als pleaser. Als jouw gevoel zegt: ik wil weg en je mag vervolgens ook weg, dan geef je jezelf een heel nieuwe ervaring. En net díe ervaring kan helend zijn. Jouw autonome deel wil ik heel graag meer ruimte geven, door je vooral uit te nodigen zoveel, zo vaak je kunt te luisteren naar je eigen behoeftes. Dus.. Wordt het je teveel dan mag je weg.
Het kan zijn dat ik het gevoel heb dat jij of jouw problematiek of hulpvraag niet bij me passen. Wat net zo goed andersom ook zo kan voelen. Wellicht twijfel je daar zelf al over, zonder dat je weet wat het precies is. Eerst even bellen en het me voorleggen is dan misschien een goede eerste stap. Mocht blijken dat het toch wel past, dan plan je alsnog je intake in. En: sowieso is een intake een kennismaking en is ook helemaal gratis. Dus schroom niet om die optie te kiezen: ook al ben je een pleaser en wil je me wellicht niet tot last zijn, doen :)!! (via hier kan je meteen je intake inplannen)
En... Als het niet klikt, dan merken we dat echt heel snel. Dat verzeker ik je. Dat voel je en ik voel dat ook. Dan nemen we gewoon afscheid en eventueel kan ik je nog tips geven over andere coaches of dingen die jou zouden kunnen helpen. Maar als je op de knop drukt voor een intake, dan ga ik er stiekem een beetje vanuit dat er mogelijk gewoon een klik is.
Misschien ben je al jaren, of zelfs decennia op zoek naar iemand die jou verder helpt. Bij wie je je echt eens begrepen voelt. Iemand die echt luistert. Ik nodig je uit om vooral gratis die intake te komen doen. Het is voor mij persoonlijk ook de enige manier om echt te ontdekken of wij een match zijn. Qua mens en ook qua hulpvraag. Jouw gevoel daarin is leidend. Het vertrouwen dat jij voelt vind ik superbelangrijk, zeker in het proces van pleasen en als er onverwerkt trauma speelt. Ik weet wel absoluut zeker dát ik je kan helpen, maar enkel als jij je goed en veilig voelt bij mij, ook al ga je een superspannend proces (weer) aan in jezelf. Dat vertrouwen leg je niet alleen in mijn handen, het is ook een boodschap die jij jezelf geeft: ik gun mezelf iemand die mij veilig kan laten voelen. Vaak is dit ook al een mooie stap in het proces. De angst dat het 'weer' misgaat, dat de persoon je 'weer' niet écht begrijpt... Ik kan je angst uit het verleden niet wegnemen, maar ik hou er zeker rekening mee. Het geeft ook aan hoe gevoelig dit voor je is en daar heb ik veel respect voor.
Het onsamenhangend voelen past bij trauma. Alsof je uit heel veel losse stukken bestaat die niet of niet lekker met elkaar samenwerken. Wie ben ik, Wat wil ik zijn vaak vragen die daarbij passen. Ik weet uit eigen ervaring wat trauma is en dus ook hoe 'onsamenhangend' voelt. Ook al heb ik er jaren voor geleerd, mijn eigen ervaring is in het persoonlijk contact met mijn cliënten nog altijd de beste referentie. Waarmee ik overigens niet zeg dat mijn trauma gelijk aan jouw trauma is. Maar het zet ons als coach en coachee op het niveau van gelijken: we zijn beide mens en beiden hebben we onze ervaringen opgedaan.
In het traject ben ik degene die het overzicht houdt waar jij je een tijdje aan vast kunt houden. Tot het moment dat je voelt dat het gewoon echt beter gaat en je eigen basis zich goed ontwikkeld. Onsamenhangend is hoe je hier binnenkomt. Samenhangend is hoe je hier aan het eind van je traject naar buiten loopt.
Het kan gebeuren. Maar heel eerlijk: het gebeurt me bijna niet. Ik heb inmiddels met heel veel mensen individueel en in groepen gewerkt. In mijn leerproces van coach worden heb ik me op allerlei manieren uit mijn comfortzone geworpen (ondanks mijn sociale angsten die ik toen nog had) om steeds beter te worden in het coachvak, maar bracht het me ook enorm veel mensenkennis en begrip voor mensen.
Mijn trauma îs onder andere trauma, omdat er langdurig geen begrip is geweest voor de impact die het ongeluk van mijn vader op mij had. Het was ons als gezin overkomen en ik was niet de eerste waar de aandacht naartoe ging. Dit gebrek aan begrip heeft er juist voor gezorgd dat ik bizar veel begrip voor anderen heb ontwikkeld (en gelukkig ook voor mezelf :-)). Dus kom voor een intake, zodat je kunt ervaren of het er is. Je bent meer dan welkom.
Zeker logisch als je nog niet eerder in aanraking bent geweest met Voice Dialogue. Deze gespreksmethodiek gebruik ik graag, omdat ik er zelf enorm veel zelfkennis door opdeed. Maar dat niet alleen: door het besef dat ik meerdere ikken/delen/stemmen in me heb (die allemaal zo hun eigen ideëen kunnen hebben over dingen die spelen in mijn leven) zorgde ervoor dat ik EINDELIJK grip op mezelf kreeg.
Door naar ze te leren luisteren en vooral ook door ernaar te gaan handelen, veranderde mijn leven van interne chaos naar momenten van overzicht, rust in mijn hoofd, geen oeverloos gepieker meer, niet meer dat eindeloze getwijfel aan mezelf en chronisch pleasen van Jan en Alleman. Maar... Ik heb Voice Dialoge leren kennen door het te ervaren, door het te zien als een experiment. Daarom bied ik ook altijd gratis een intake aan, zodat als we erover praten jij ook een gevoel erbij kan krijgen of dit echt wat voor je is.
Daarom: ik weet vooraf ook nog niet of het bij je past, maar kom daarom vooral eens vrijblijvend langs en dan hebben we het erover. Dan kan je zelf bepalen of het bij je past. (de ervaring leert dat mensen die veel in hun hoofd zitten, dit een heel prettige methodiek vinden. Ook omdat die mensen juist heel gevoelig zijn en Voice Dialogue die gevoeligheid in het bijzonder respecteert)